ปรอทเป็นธาตุที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติในเปลือกโลกซึ่งสามารถพบได้ในอากาศน้ำและดิน และมักพบในรูปแบบดั้งเดิม (ในรูปของหยดของเหลว    บนหิน) บ่อยครั้งที่จะได้ปรอทจากการเผาแร่ปรอทที่มีอยู่ตามธรรมชาติ [1] สารปรอทจะถูกปล่อยสู่สิ่งแวดล้อมเมื่อเกิดการระเบิดของภูเขาไฟ          การผุกร่อนของหินและผลจากการกระทำของมนุษย์ โดยสาเหตุหลักของการปล่อยสารปรอทสู่สิ่งแวดล้อมก็คือกิจกรรมของมนุษย์ โดยเฉพาะการผลิตไฟฟ้าในโรงไฟฟ้าถ่านหิน การเผาไหม้ของถ่านในบ้านเรือนเพื่อให้ความร้อนและปรุงอาหาร กระบวนการทางอุตสาหกรรม การใช้เตาเผาขยะตลอดจนการขุดปรอท ทองและโลหะอื่น ๆ [2]

เมื่อได้รับการปลดปล่อยสู่สิ่งแวดล้อม ปรอทจะสามารถเปลี่ยนรูปให้เป็นเมทิลเมอร์คิวรี่ได้ภายใต้อิทธิพลของแบคทีเรีย จากนั้นเมทิลเมอร์คิวรี่จะสะสมอยู่ในปลาและหอย และจะถูกถ่ายทอดไปให้ผู้บริโภคตามลำดับการกินผ่านปลานักล่าซึ่งเป็นผลมาจากการกินปลาตัวเล็ก ๆ จำนวนมากที่ยอมจำนนต่ออิทธิพลของมัน

ปรอทมีหลายรูปแบบและได้รับการแบ่งประเภทตามระดับของความเป็นพิษและผลกระทบที่มีต่อร่างกาย:

รูปแบบพื้นฐาน (โลหะ)

• รูปแบบอนินทรีย์ (อาจได้รับจากสถานที่ทำงาน)
• รูปแบบอินทรีย์ (เช่น เมทิลเมอร์คิวรี่ อาจได้รับในขณะที่รับประทาน โดยส่วนใหญ่จากการรับประทานปลาและหอย)

สารปรอทสามารถเข้าสู่ร่างกายได้หลายรูปแบบ โดยส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นระหว่างการบริโภคเมทิลเมอร์คิวรี่ที่อยู่ในอาหารและผ่านการสูดดมสารปรอทในกระบวนการทางอุตสาหกรรม กรรมวิธีการทำอาหารด้วยความร้อนไม่สามารถทำลายสารปรอทได้ ทุกคนจะต้องได้รับสารปรอทในระดับใดระดับหนึ่งโดยไม่มีข้อยกเว้น ผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้นอยู่ที่ชนิดและปริมาณของปรอท อายุหรือระยะพัฒนาการของผู้ได้รับสาร ระยะเวลาและรูปแบบของการได้รับสารปรอทเพียงเท่านั้น [3] [4] [5 ] [6]

บริษัทจำนวนมากในอุตสาหกรรมความงามที่ผลิตครีมทำให้ผิวขาวซึ่งมีสารปรอท ส่งผลให้เกิดความเป็นพิษและการหยุดชะงักในการทำหน้าที่ของร่างกาย [7] [8]

เป็นที่ทราบกันดีว่าสารปรอทสามารถสะสมได้และถูกสะสมภายในร่างกาย ส่งผลให้การป้องกันกระบวนการออกซิเดชั่นลดน้อยลง เพิ่มความเครียดออกซิเดชั่น ส่งเสริมกระบวนการอักเสบและการเกิดลิ่มเลือด ทำให้เกิดความผิดปกติของไมโทคอนเดรีย และเป็นสาเหตุให้มีการนำคอเลสเตอรอลไปทำลายที่ตับลดน้อยลง นอกจากนั้น ยังทำให้เกิดการผลิตไนตริกออกไซด์ (และสารอนุมูลอิสระอื่น ๆ) มากเกินไปซึ่งส่งผลต่อไขมันในเยื่อหุ้มเซลล์และเป็นสาเหตุให้เกิดกระบวนการ lipid peroxidation การตายของเนื้อเยื่อและการตายของเซลล์ [9]

การได้รับปรอทเป็นระยะเวลานานสามารถก่อให้เกิดความผิดปรกติในรูปแบบต่าง ๆ ได้ เช่น:

• ความผิดปกติทางระบบประสาทและพฤติกรรม [10] [11] [12] [13]
• โรคเกี่ยวกับระบบหัวใจและหลอดเลือด (หลอดเลือด, กล้ามเนื้อหัวใจตาย, ความดันโลหิตสูง, โรคหัวใจขาดเลือด, หัวใจเต้นผิดจังหวะ, การอุดตันของเส้นเลือดแดงใหญ่ที่ไปเลี้ยงสมอง, อุบัติเหตุจากหลอดเลือดในสมอง, ภาวะหลอดเลือดแดงแข็งทั่วไป ฯลฯ) [14] [15] [16] [17] [18]
• ความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกัน [19] [20]
• ความผิดปกติของระบบต่อมไร้ท่อ [21] [22]
• ความผิดปกติของระบบสืบพันธุ์ [23] [24]
• พยาธิสภาพของปอด [25] [26]
  • โรคไต (ความผิดปรกติของไต, ไตอักเสบ, โรคไตเรื้อรัง, ความชรา) [27] [28] [29] [30]
  • พยาธิสภาพของตับ [31] [32] [33]
  • โรคผิวหนัง (รอยดำ, ผิวหนังอักเสบจากการสัมผัส, ตุ่มหรือก้อนเนื้อเยื่อของผิวอักเสบ) [34]
  • พยาธิสภาพของตา [35] [36] [37]
  • โรคเกี่ยวกับข้อต่อและเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน [38]
  • ความเสี่ยงต่อการพัฒนาของทารกในครรภ์และพัฒนาการช่วงแรกของเด็ก [39] [40] [41]
  • สามารถนำไปสู่ความตายได้ [42] [43]

 

จากข้อมูลในการวิจัย เคอร์คูมินเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดวิธีหนึ่งในการป้องกันไม่ให้เกิดการก่อตัวของกระบวนการทางพยาธิวิทยาในร่างกายที่มีสาเหตุมาจากสารพิษ [44]

เคอร์คูมินคือสารเคอร์คูมินอยด์ที่สำคัญ [45] ซึ่งพบได้ในหัวขมิ้นชัน [46]  

เคอร์คูมินเป็นสารประกอบตามธรรมชาติที่ได้รับการทดสอบมากที่สุดตัวหนึ่งจากการศึกษาในห้องทดลองพบว่าเคอร์คูมินเป็นเครื่องมือในการรักษาโรคที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันหรือรักษาผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ซึ่งมีสาเหตุมาจากปรอทในร่างกาย เคอร์คูมินยังแสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพในการผ่านแนวกั้นระหว่างเลือดและสมอง [47] เพื่อออกฤทธิ์ในการป้องกันความเสียหายจากปฏิกิริยาออกซิเดชั่นเพื่อที่จะลดจำนวนของสารอนุมูลอิสระ [48] เคอร์คูมินช่วยจับและขับพิษ [49] ของโลหะ ช่วยปรับปริมาณ GSH [50], SOD [51] และ CAT [52] ให้อยู่ในสภาพปรกติ  ปกป้องฮีโมโกลบิน [53] จากการเกิดออกซิเดชัน [54], ทำปฏิกิริยากับองค์ประกอบของเนื้อเยื่อและป้องกันการเกิดกระบวนการ lipid peroxidation [55] ภายในไมโครโซม [56] เม็ดเลือดแดงและโฮโมจีเนตในสมอง [57] [58] [59] [60] [61]

นอกจากนั้น ในสภาพแวดล้อมที่มีการควบคุมในห้องทดลอง เคอร์คูมินยังแสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติทางเภสัชวิทยาอีกหลายอย่าง เช่น เป็นสารต้านอนุมูลอิสระ ต้านการอักเสบ ต้านมะเร็ง ป้องกันหัวใจ ป้องกันตับ ต้านอาการซึมเศร้า เพิ่มภูมิคุ้มกัน ฯลฯ [62]

โชคร้ายที่สิ่งที่ค้นพบในเบื้องต้นเหล่านี้ไม่ได้รับการสนับสนุนให้นำมาทดลองกับมนุษย์เนื่องจากปริมาณชีวปริมาณออกฤทธิ์ที่ต่ำมากของเคอร์คูมิน ซึ่งมีไม่เกินร้อยละ 0.1 โดยประมาณ [63] ชีวปริมาณออกฤทิ์ที่ต่ำนี้ทำให้เคอร์คูมินไม่สามารถแสดงศักยภาพในการรักษาได้เมื่อได้รับในรูปของผงหรือสารสกัด

จะเห็นได้ว่าการค้นคว้าเกี่ยวกับเคอร์คูมินในห้องทดลองได้ก่อให้เกิดความสนใจในเคอร์คูมินเพิ่มขึ้นมากทั่วโลก โดยจะเห็นได้ชัดในอุตสาหกรรมเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร ในแทบทุกเว็บไซต์เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร จะมีส่วนผสมที่ทำจากผงหรือสารสกัดของขมิ้นชันจำหน่ายมากมายรวมทั้งข้อมูลเกี่ยวกับฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาของเคอร์คูมินที่มีต่อโรคต่าง ๆ เป็นจำนวนมาก การนำเสนอข้อมูลโดยวิธีนี้ถูกนำมาใช้สร้างกรอบความคิดในเวลาที่การค้นพบจากห้องทดลองถูกตีความว่าเป็นผลจากการทดสอบทางคลินิก ในความเป็นจริงแล้ว ทั้งสารสกัดและผงของขมิ้นชั้นไม่สามารถทำปฏิกิริยาทางเภสัชวิทยาได้เหมือนกับที่เคอร์คูมินได้แสดงให้เห็นจากการวิจัยในห้องทดลอง

การเพิ่มชีวปริมาณออกฤทธิ์ของเคอร์คูมินกลายมาเป็นหัวข้อในการวิจัยของคนหลายกลุ่มในหลายช่วงทศวรรษที่ผ่านมา [64] ในปัจจุบัน มีการพัฒนาเทคโนโลยีมากมายเพื่อเพิ่มชีวปริมาณออกฤทธิ์ของเคอร์คูมิน และเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดสำหรับการนำส่งสารออกฤทธิ์เข้าไปในกระแสเลือดก็คือไลโปโซม [65]

เทคโนโลยีในการนำส่งเคอร์คูมินโดยใช้ไลโปโซมนั้นทำให้สามารถนำฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาที่ต้องการมาใช้ในมนุษย์และสัตว์ได้ ซึ่งสามารถเห็นได้จากการศึกษาทางห้องทดลองที่มีมากมายหลายพันครั้ง [66] [67] [68]